https://www.ad.nl/binnenland/onbevoegd-personeel-ingezet-om-tekorten-in-zorg-op-te-lossen~a86898ec/
HEB JE GEEN TOEVOEGING BIJ NODIG.
EN DAT GEBEURD OOK IN OVERHEIDSSINTELLINGEN BIJ DE DETENTIE HUIZEN.
ZELFS IN HET JUSTITIEEL CENTRUM VOOR SOMATISCHE ZORG.
MET ERNSTIGE GEVOLGEN. TOT ER ZELFS PATIENTEN KOMEN TE OVERLIJDEN EN MET ONVERSCHILLIG DE SCHOUDERS OPHAALD.
WAT DOEN WE ERAAN? Tot nu toe niks !!!!!
zondag 4 november 2018
dinsdag 26 juni 2018
Frituurvet in de recreatie ruimte bleek niet geschikt voor gezichtsbehandeling!
Frituurvet in de recreatie ruimte bleek niet geschikt voor gezichtsbehandeling!
2005 Vrouwengevangenis Zwolle
Gerda vertelde me wat er gebeurd was in de recreatieruimte van de afdeling waar ze verbleef met een gevangenis straf van 12 jaar. Ze had heel wat gezien, en begon te vertellen;
Naomi stond in de keuken van de recreatieruimte haar geschilde aardappelen te frituren. Ze had ze in de cel voor die tijd mogen schillen en was klaar om ze te bakken.
Ze vergat echter dat Bianca ook frietjes wilde maken, omdat het eten in de gevangenis zo slecht is en aardappelen een goedkope oplossing was. Uiteraard duurde het allemaal te lang en was er maar 1 frituurpan op 20 vrouwen.
Bianca werd ongeduldig en Naomi nam de tijd. Ze waren nog niet knapperig genoeg en dus moest het nog langer in het vet. Telkens als Bianca kwam kijken was er weer een reden om haar te vernederen en Naomi ging daarin te ver en deed extra langzaam met alles.
Het was dan ook geen wonder dat Bianca flipte en spontaan uit haar eigen pan kookte.
Bianca greep met haar blote handen de frituurpan met de frietjes er nog in en smeet hem naar Naomi. Het bijna kokende vet droop op het gezicht van Naomi naar beneden op de grond.
De ambulance kwam en Naomi was voor haar leven getekend. Frituurvet brandt zover in de huid dat je het niet kunt voorkomen dat er ernstig letsel ontstond.
Iedereen moest naar binnen en het bakken was sinds dien voorgoed voorbij voor allemaal.
Je kan het een gezicht pealing noemen maar ik garandeer je dat Naomi zich daar vast wat anders bij had voorgesteld.
En Bianca? Ja die heeft geen frietjes meer gezien. Wel de muren van de isolatiecel..
* Myrthe Cohen
* Gebaseerd op de waarheid
maandag 25 juni 2018
Monique vrijwillig naar de isolatiecel!!
2004 Nieuwersluis..
Ik interviewde Monique, ze was op verdenking van Fraude aangehouden en moest de cel als derde betreden. Dat is altijd lastig, want als laatste die in de cel komt heb je standaard een achterstand met diegenen die er al langer hun woonplek van hebben gemaakt.
Op haar cel zaten twee andere gedetineerden. 1 was een jong meisje uit een Afrikaans land en die was aangehouden om uitgezet te worden. Een illegale asielzoeker dus. Ik schatte haar zo rond de 20 jaar, oud. Ze had haar plek op het onderste bed van het stapelbed veroverd en het bovenste bed zou dus van Monique worden.
Tegenover haar stond een eenpersoons bed en die was van de langstzittende. Ze begreep dat je dus eerst bovenin het stapelbed kwam als je nieuw was en als er geschoven wordt dan naar beneden kon en daarna na de andere kant kon verkassen en je het eenpersoonsbed mocht hebben.
In dat bed zat een vrouw, gekleed als man, die zichzelf tanden-loos voorstelde met de naam Peter.
ze had de naam Petra veranderd in Peter. Ze vertelde me dominant wat HAAR regels waren in de cel en dat ik die moest naleven als ik geen problemen zou willen hebben. Ze vertelde dat ze 7 jaar gevangenis straf had gekregen en er al een paar van achter de rug had. Toen begreep Monique dat ze voorlopig dus geen gebruik van dat vrijstaande bed zou kunnen maken.
Peter bekende dat ze een man had vermoord en achter de tegels van de badkamer had gemetseld. Dat klonk nogal heftig maar ze geloofde haar. Ze was na die moord getrouwd met de vrouw van die man en dus begreep ze dat die man in de weg stond van hun prille liefde.
Monique knikte braaf en vroeg of haar vrouw ook in dezelfde gevangenis zou zitten.
Een nieuw gevaar dreigde te ontstaan toen Peter meer dan normale interesse in Monique toonde, het Afrikaanse meisje gaf aan bang voor Peter te zijn en al het een en ander te hebben meegemaakt op die cel met Peter. Ook was het griezelig te zien dat die Peter nogal goed contact had met alle bewakers die op die afdeling werkte en je konden maken en breken.
Toen ze s' nachts en de daarop volgende dagen geïntimideerd werd en aangeraakt werd in haar slaap begon een nieuw onveilig gevoel. Bij het douchen steeds werd ze steeds gestoord door Peter omdat ze zo genaamd wat uit de douche had vergeten. Bij het luchten hoorde Monique dat Peter zei tegen anderen dat Monique haar nieuwe vrouwtje zou worden.
Nadat Peter weer aanstalten maakte Monique aan te raken en zelfs nu tegen de muur van de cel drukte en zichzelf daarbij opdrong duwde Monique Peter weg en werd door Peter gelijk de bewaking gebeld en gezegd dat ze door Monique aangevallen was. Monique kreeg een waarschuwing en na een tweede poging van Peters lustige verlangens, riep Monique de bewaking en vroeg om overplaatsing naar de isolatiecel.
Dat gaat natuurlijk zomaar niet, maar Monique wist dat als ze zou zeggen zichzelf anders wat aan te doen dat ze dat wel moesten doen. Ze werd dus vrijwillig naar de isolatie gebracht. Ze vertelde dat ze daar zou blijven totdat Peter weg zou zijn van die cel of totdat zij een nieuwe cel kreeg toegewezen.
Soms is dus de isolatiecel niet zo slecht nog niet..
*gebaseerd op de waarheid
* namen zijn i.v.m. privacy gewijzigd
Myrthe Cohen
Vrijwillig naar de isolatiecel? Wie wil dat nou?
Ik interviewde Monique, ze was op verdenking van Fraude aangehouden en moest de cel als derde betreden. Dat is altijd lastig, want als laatste die in de cel komt heb je standaard een achterstand met diegenen die er al langer hun woonplek van hebben gemaakt.
Op haar cel zaten twee andere gedetineerden. 1 was een jong meisje uit een Afrikaans land en die was aangehouden om uitgezet te worden. Een illegale asielzoeker dus. Ik schatte haar zo rond de 20 jaar, oud. Ze had haar plek op het onderste bed van het stapelbed veroverd en het bovenste bed zou dus van Monique worden.
Tegenover haar stond een eenpersoons bed en die was van de langstzittende. Ze begreep dat je dus eerst bovenin het stapelbed kwam als je nieuw was en als er geschoven wordt dan naar beneden kon en daarna na de andere kant kon verkassen en je het eenpersoonsbed mocht hebben.
In dat bed zat een vrouw, gekleed als man, die zichzelf tanden-loos voorstelde met de naam Peter.
ze had de naam Petra veranderd in Peter. Ze vertelde me dominant wat HAAR regels waren in de cel en dat ik die moest naleven als ik geen problemen zou willen hebben. Ze vertelde dat ze 7 jaar gevangenis straf had gekregen en er al een paar van achter de rug had. Toen begreep Monique dat ze voorlopig dus geen gebruik van dat vrijstaande bed zou kunnen maken.
Peter bekende dat ze een man had vermoord en achter de tegels van de badkamer had gemetseld. Dat klonk nogal heftig maar ze geloofde haar. Ze was na die moord getrouwd met de vrouw van die man en dus begreep ze dat die man in de weg stond van hun prille liefde.
Monique knikte braaf en vroeg of haar vrouw ook in dezelfde gevangenis zou zitten.
"Nee die zit in de TBS kliniek, die trut kon het niet aan en heeft me verraden en ik ben inmiddels gelukkig van haar gescheiden, en op zoek naar een nieuwe vrouw."
Een nieuw gevaar dreigde te ontstaan toen Peter meer dan normale interesse in Monique toonde, het Afrikaanse meisje gaf aan bang voor Peter te zijn en al het een en ander te hebben meegemaakt op die cel met Peter. Ook was het griezelig te zien dat die Peter nogal goed contact had met alle bewakers die op die afdeling werkte en je konden maken en breken.
Toen ze s' nachts en de daarop volgende dagen geïntimideerd werd en aangeraakt werd in haar slaap begon een nieuw onveilig gevoel. Bij het douchen steeds werd ze steeds gestoord door Peter omdat ze zo genaamd wat uit de douche had vergeten. Bij het luchten hoorde Monique dat Peter zei tegen anderen dat Monique haar nieuwe vrouwtje zou worden.
Nadat Peter weer aanstalten maakte Monique aan te raken en zelfs nu tegen de muur van de cel drukte en zichzelf daarbij opdrong duwde Monique Peter weg en werd door Peter gelijk de bewaking gebeld en gezegd dat ze door Monique aangevallen was. Monique kreeg een waarschuwing en na een tweede poging van Peters lustige verlangens, riep Monique de bewaking en vroeg om overplaatsing naar de isolatiecel.
Dat gaat natuurlijk zomaar niet, maar Monique wist dat als ze zou zeggen zichzelf anders wat aan te doen dat ze dat wel moesten doen. Ze werd dus vrijwillig naar de isolatie gebracht. Ze vertelde dat ze daar zou blijven totdat Peter weg zou zijn van die cel of totdat zij een nieuwe cel kreeg toegewezen.
Het werden 5 dagen van eenzame opsluiting. Maar alles beter dan Peter...
Ze kreeg een nieuwe cel toewezen, en Peter had mis gegrepen.Soms is dus de isolatiecel niet zo slecht nog niet..
*gebaseerd op de waarheid
* namen zijn i.v.m. privacy gewijzigd
Myrthe Cohen
dinsdag 19 juni 2018
Sexueel Misbruik door bewaker levert straf op voor gedetineerde!!!
In Nederland aangekomen bleek haar werk niet het werk te zijn dat haar beloofd werd.
Nieuwesluis 2004
Nathalia uit Roemenië kreeg DE KANS VAN HAAR LEVEN. Weg uit de armoede en toekomst perspectief in Nederland.
We kennen in Nederland ook loverboys, maar er wordt naar mijn mening niet genoeg voor gewaarschuwd. Zo interviewde ik Nathalia die vanuit Roemenië. Naar Nederland werd gelokt.
Ze was beeldschoon en nog maar 16jr toen haar knappe vriend haar ontmoette. Ze ging in op zijn aandringen om in Nederland een betere toekomst te verwerven.
Het bleek een leugen. Haar werk werd in het geheel anders op álle vlakken. Ze werd geslagen en verkocht op de zwarte markt aan een pooier in Amsterdam. Kreeg een vals paspoort, werd haar leeftijd opgeschroefd naar 18jr, en kon ze aan het werk als escort lady. Ze kreeg amper te eten en werd totaal mishandeld en misbruikt. Eerst door de pooier zelf en daarna aan betalende klanten.
Uiteindelijk na 2 jaar nam ze het heft in eigen handen en vocht terug met dodelijke afloop voor de pooier.
De politie arresteerde haar en hier zat ze dan. Nu wel met haar eigen leeftijd van net 18 jaar.
Het stopte echter niet. Ook in de PI werd ze misbruikt door een bewaker die haar Case manager werd. Alex de PI medewerker nam zijn sociale taken wel heel serieus. Ze moest hem seks gerelateerde behandelingen geven om meer gedaan te krijgen.
Dat gebeurde bij de laatste ronde om 11 uur s avonds wanneer de PI medewerker de “koppen telde”
In de stalen deur zat ter hoogte van een normale brievenbus een luikje waar ook wel eens eten door naar binnen werd geschoven als gedetineerden de cel niet mochten verlaten.
Hij schoof echter geen eten door het luik maar zijn geslachtsdeel en Nathalia deed wat je gewend was te doen. Dat ging tijden zo ongemerkt door. Totdat de buurvrouw naast Nathalia argwaan kreeg en haar erna vroeg.
Nathalia brak in huilen uit en bekende de daad van de bewaker. Hij werd gemeld door de buurvrouw en ging na een afwezigheid van 2 weken en een blijvende ontkenning op een andere vleugel werken.
Nathalia werd opnieuw gestraft door haar te laten overplaatsen naar een andere PI. Ze moest haar plek weer achterlaten en ging.
Ze brak in tranen uit en vroeg me of het zou kloppen dat je krijgt wat je verdiend. Ik zei natuurlijk niet. Ik vroeg haar wat ze het liefste zou willen.
“Naar mijn moeder toe”. Haar moeder had ze niet meer gezien sinds haar vertrek uit Roemenië en had haar nimmer verteld over haar werk. Toen ze vast kwam te zitten vertelde ze haar moeder dat het ging om diefstal en dat ze snel thuis zou komen. Haar moeder kon haar nooit bezoeken en Nathalia kon, met hetgeen ze verdiende in de bajes niet vaak bellen. Nu begonnen mijn eigen ogen te branden en nam ik afscheid met een knuffel.
Wanneer is het genoeg? Is het allemaal geoorloofd?? Wie geloofd nou een hoertje uit Roemenië??? Niemand. Helemaal niemand. Behalve de buurvrouw die de geluiden hoorde wanneer de laatste ronde werd gelopen.
De latere berichten waren dat Nathalia zich van het leven had beroofd in de nieuwe plek in gevangenis ter Peel. Daar werd namelijk afgerekend met dames “die leugens verspreidde over collega’s”.
Deze berichten heb ik niet nagetrokken omdat ik bang zou zijn voor een bevestigingsantwoord. Ik wil ergens het idee houden dat die berichtgeving NIET WAAR is.
Mythe Cohen
* gebaseerd op de waarheid.
* foto vrouwengevangenis Nieuwersluis
Nieuwesluis 2004
Nathalia uit Roemenië kreeg DE KANS VAN HAAR LEVEN. Weg uit de armoede en toekomst perspectief in Nederland.
We kennen in Nederland ook loverboys, maar er wordt naar mijn mening niet genoeg voor gewaarschuwd. Zo interviewde ik Nathalia die vanuit Roemenië. Naar Nederland werd gelokt.
Ze was beeldschoon en nog maar 16jr toen haar knappe vriend haar ontmoette. Ze ging in op zijn aandringen om in Nederland een betere toekomst te verwerven.
Het bleek een leugen. Haar werk werd in het geheel anders op álle vlakken. Ze werd geslagen en verkocht op de zwarte markt aan een pooier in Amsterdam. Kreeg een vals paspoort, werd haar leeftijd opgeschroefd naar 18jr, en kon ze aan het werk als escort lady. Ze kreeg amper te eten en werd totaal mishandeld en misbruikt. Eerst door de pooier zelf en daarna aan betalende klanten.
Uiteindelijk na 2 jaar nam ze het heft in eigen handen en vocht terug met dodelijke afloop voor de pooier.
De politie arresteerde haar en hier zat ze dan. Nu wel met haar eigen leeftijd van net 18 jaar.
Het stopte echter niet. Ook in de PI werd ze misbruikt door een bewaker die haar Case manager werd. Alex de PI medewerker nam zijn sociale taken wel heel serieus. Ze moest hem seks gerelateerde behandelingen geven om meer gedaan te krijgen.
Dat gebeurde bij de laatste ronde om 11 uur s avonds wanneer de PI medewerker de “koppen telde”
In de stalen deur zat ter hoogte van een normale brievenbus een luikje waar ook wel eens eten door naar binnen werd geschoven als gedetineerden de cel niet mochten verlaten.
Hij schoof echter geen eten door het luik maar zijn geslachtsdeel en Nathalia deed wat je gewend was te doen. Dat ging tijden zo ongemerkt door. Totdat de buurvrouw naast Nathalia argwaan kreeg en haar erna vroeg.
Nathalia brak in huilen uit en bekende de daad van de bewaker. Hij werd gemeld door de buurvrouw en ging na een afwezigheid van 2 weken en een blijvende ontkenning op een andere vleugel werken.
Nathalia werd opnieuw gestraft door haar te laten overplaatsen naar een andere PI. Ze moest haar plek weer achterlaten en ging.
Ze brak in tranen uit en vroeg me of het zou kloppen dat je krijgt wat je verdiend. Ik zei natuurlijk niet. Ik vroeg haar wat ze het liefste zou willen.
“Naar mijn moeder toe”. Haar moeder had ze niet meer gezien sinds haar vertrek uit Roemenië en had haar nimmer verteld over haar werk. Toen ze vast kwam te zitten vertelde ze haar moeder dat het ging om diefstal en dat ze snel thuis zou komen. Haar moeder kon haar nooit bezoeken en Nathalia kon, met hetgeen ze verdiende in de bajes niet vaak bellen. Nu begonnen mijn eigen ogen te branden en nam ik afscheid met een knuffel.
Wanneer is het genoeg? Is het allemaal geoorloofd?? Wie geloofd nou een hoertje uit Roemenië??? Niemand. Helemaal niemand. Behalve de buurvrouw die de geluiden hoorde wanneer de laatste ronde werd gelopen.
De latere berichten waren dat Nathalia zich van het leven had beroofd in de nieuwe plek in gevangenis ter Peel. Daar werd namelijk afgerekend met dames “die leugens verspreidde over collega’s”.
Deze berichten heb ik niet nagetrokken omdat ik bang zou zijn voor een bevestigingsantwoord. Ik wil ergens het idee houden dat die berichtgeving NIET WAAR is.
Mythe Cohen
* gebaseerd op de waarheid.
* foto vrouwengevangenis Nieuwersluis
vrijdag 15 juni 2018
Niet Rennen en Tegen het Hek Klimmen!!!
Interview met Alice 2004 vrouwengevangenis Nieuwersluis.
Alice was een Amsterdamse vrouw van middelbare leeftijd. Niet fors gebouwd. Ze had kort krullend grijzig haar en gedroeg zich nogal stoer. Uiteraard vroeg ik haar naar de daad die haar binnen de muren van justitie gebracht had.
Ze had een maatregel opgelegd gekregen, wat betreft de ISD MAATREGEL. Ik had er ook nog nooit van gehoord en heb het even opgezocht in het wetboek en dit kwam eruit (Inrichting voor Stelselmatige Daders (ISD)
Zoals je het zelf al noemde in de volksmond heet het ook wel de DRAAIDEURCRIMINEEL. Dat zijn mensen die telkens opnieuw kleine vergrijpen plegen om in hun vaak verslaving enz. enz. te kunnen voldoen.
Alice had z'n maatregel en daarvoor krijg je 2 jaar intern door de rechter opgelegd om je te straffen maar ook om je klaar te stomen en af te kikken zodat je opnieuw kunt resocialiseren en niet weer in dezelfde fout beland.
Alice vertelde een beetje over haar verleden en zoals de meeste verhalen was ook deze zee verdrietig. Ze was alles kwijt geraakt en ook haar gezin. Uiteindelijk ook haar huis en dat alles maakte haar onverschillig en zo kwam ze verkeerde vrienden tegen die haar steunde met drugs en alcohol. Prima combinatie en snel verslaafd..
Ze kikte met moeite af en had het zwaar en moest helemaal resetten zoals ze dat zelf omschreef. Toch lukte het haar om clean te worden met behulp van de medische afdeling. Tja die gave gewoon geen pillen af dus ging het vanzelf zou je zeggen. Maar ze heeft wat geleden.
Want van veel naar ZERO is niet menselijk en inmiddels hebben alle PI's in NL daar andere normalere methodes voor gevonden zoals METHADON zodat ze langzaam tot hetzelfde resultaat komen. Menselijker zeg maar. Maar ja dat was NA de tijd die Alice heeft doorgemaakt.
Zoals meerdere mensen in de gevangenissen was ook Alice aan een biografie begonnen over haar leven maar ze bleef steken op het feit dat ze het niet meer zag zitten en is toen gestopt met schrijven. Ze wilde zich niet opnieuw herinneren aan die rot periode van drugs en alcohol en onverschilligheid en kleine dingen stelen bij bv HEMA KRUIDVAT enz. enz. om zo te verkopen en weer drugs te kopen of als ze die winkels niet meer in mocht maar zichzelf verkocht om toch maar aan de verslavingsbehoefte te blijven voorzien.
Het meeste dat ze gemist had was LIEFDE. LIEFDE van wie dan ook. ZE HAD HET VAN NIEMAND gekregen en de tranen rolde dan ook over haar wangen. Ik had echt met haar te doen.
Ik zag haar rechterarm in een mitella en vroeg ernaar;
Ik ben blijven haken achter het hek. Dat vergde meer uitleg. Ze had inmiddels zoals de hele afdeling op QB een oogje op de piwi MARJA L een lieverd die echt aandacht aan de meiden gaf en altijd een woordje klaar had staan. maar ook streng genoeg dat je er ontzag voor had. Knap van uiterlijk en erg stoer.
Blond met knallende blauwe ogen en zeer sociaal. Moedertje van 2 kinderen, en lesbisch geworden en dus gescheiden van haar man de vader van haar kinderen waar ze een steengoede band mee had.
Alice was verliefd op haar en ondanks dat ze wist dat ze geen kans maakte, sloofde ze zich wel uit. Zo maakte ze een glijbaan op de besneeuwde luchtplaats om stoer te laten zien dat ze kon glijden. Marja probeerde het ook es. Iedereen vond het grappig. Sommigen gingen onderuit natuurlijk.
Toen bedacht Alice om tegen het hek te klimmen die de bajes had geplaatst om ons natuurlijk binnen te houden. We moesten altijd bij het hek wegblijven maar Alice wilde er tegen aan gaan hangen. Op het hek zaten van die ijzeren pinnen, zodat je niet plezierig over het hek zou klimmen.
Alice greep en klemde zich vast aan het hek en hing eraan, maar haar ene voet op de grond gleed weg door de sneeuw en met een ruk kwam ze van het hek af.
haar handschoen zat nog aan de pin met haar ringvinger er nog in. Luguber verhaal maar dat was de reden voor de mitella. Toen het gebeurd was hebben ze geprobeerd de vinger nog te redden maar helaas de sigaar-knipper erbij en hup KNIP. Maar door de ruk was ook het fel eraf van de hand en dus had ze er mega pijn aan
Ze werd geholpen door mede gevangenen met wassen en aankleden en eten enz. enz.. Marjan vond het vreselijk zielig. DOM maar zielig..
Ze wil er flink tegen aan, haar kinderen weer zien en stoppen met de verslavingen voor goed..
Ik prees haar en gaf haar een hug.....DOE JE BEST.....
Myrthe Cohen
*Verhaal gebaseerd op de waarheid
Alice was een Amsterdamse vrouw van middelbare leeftijd. Niet fors gebouwd. Ze had kort krullend grijzig haar en gedroeg zich nogal stoer. Uiteraard vroeg ik haar naar de daad die haar binnen de muren van justitie gebracht had.
Ze had een maatregel opgelegd gekregen, wat betreft de ISD MAATREGEL. Ik had er ook nog nooit van gehoord en heb het even opgezocht in het wetboek en dit kwam eruit (Inrichting voor Stelselmatige Daders (ISD)
Zoals je het zelf al noemde in de volksmond heet het ook wel de DRAAIDEURCRIMINEEL. Dat zijn mensen die telkens opnieuw kleine vergrijpen plegen om in hun vaak verslaving enz. enz. te kunnen voldoen.
Alice had z'n maatregel en daarvoor krijg je 2 jaar intern door de rechter opgelegd om je te straffen maar ook om je klaar te stomen en af te kikken zodat je opnieuw kunt resocialiseren en niet weer in dezelfde fout beland.
Alice vertelde een beetje over haar verleden en zoals de meeste verhalen was ook deze zee verdrietig. Ze was alles kwijt geraakt en ook haar gezin. Uiteindelijk ook haar huis en dat alles maakte haar onverschillig en zo kwam ze verkeerde vrienden tegen die haar steunde met drugs en alcohol. Prima combinatie en snel verslaafd..
Ze kikte met moeite af en had het zwaar en moest helemaal resetten zoals ze dat zelf omschreef. Toch lukte het haar om clean te worden met behulp van de medische afdeling. Tja die gave gewoon geen pillen af dus ging het vanzelf zou je zeggen. Maar ze heeft wat geleden.
Want van veel naar ZERO is niet menselijk en inmiddels hebben alle PI's in NL daar andere normalere methodes voor gevonden zoals METHADON zodat ze langzaam tot hetzelfde resultaat komen. Menselijker zeg maar. Maar ja dat was NA de tijd die Alice heeft doorgemaakt.
Zoals meerdere mensen in de gevangenissen was ook Alice aan een biografie begonnen over haar leven maar ze bleef steken op het feit dat ze het niet meer zag zitten en is toen gestopt met schrijven. Ze wilde zich niet opnieuw herinneren aan die rot periode van drugs en alcohol en onverschilligheid en kleine dingen stelen bij bv HEMA KRUIDVAT enz. enz. om zo te verkopen en weer drugs te kopen of als ze die winkels niet meer in mocht maar zichzelf verkocht om toch maar aan de verslavingsbehoefte te blijven voorzien.
Het meeste dat ze gemist had was LIEFDE. LIEFDE van wie dan ook. ZE HAD HET VAN NIEMAND gekregen en de tranen rolde dan ook over haar wangen. Ik had echt met haar te doen.
Ik zag haar rechterarm in een mitella en vroeg ernaar;
Ik ben blijven haken achter het hek. Dat vergde meer uitleg. Ze had inmiddels zoals de hele afdeling op QB een oogje op de piwi MARJA L een lieverd die echt aandacht aan de meiden gaf en altijd een woordje klaar had staan. maar ook streng genoeg dat je er ontzag voor had. Knap van uiterlijk en erg stoer.
Blond met knallende blauwe ogen en zeer sociaal. Moedertje van 2 kinderen, en lesbisch geworden en dus gescheiden van haar man de vader van haar kinderen waar ze een steengoede band mee had.
Alice was verliefd op haar en ondanks dat ze wist dat ze geen kans maakte, sloofde ze zich wel uit. Zo maakte ze een glijbaan op de besneeuwde luchtplaats om stoer te laten zien dat ze kon glijden. Marja probeerde het ook es. Iedereen vond het grappig. Sommigen gingen onderuit natuurlijk.
Toen bedacht Alice om tegen het hek te klimmen die de bajes had geplaatst om ons natuurlijk binnen te houden. We moesten altijd bij het hek wegblijven maar Alice wilde er tegen aan gaan hangen. Op het hek zaten van die ijzeren pinnen, zodat je niet plezierig over het hek zou klimmen.
Alice greep en klemde zich vast aan het hek en hing eraan, maar haar ene voet op de grond gleed weg door de sneeuw en met een ruk kwam ze van het hek af.
haar handschoen zat nog aan de pin met haar ringvinger er nog in. Luguber verhaal maar dat was de reden voor de mitella. Toen het gebeurd was hebben ze geprobeerd de vinger nog te redden maar helaas de sigaar-knipper erbij en hup KNIP. Maar door de ruk was ook het fel eraf van de hand en dus had ze er mega pijn aan
Ze werd geholpen door mede gevangenen met wassen en aankleden en eten enz. enz.. Marjan vond het vreselijk zielig. DOM maar zielig..
Ze wil er flink tegen aan, haar kinderen weer zien en stoppen met de verslavingen voor goed..
Ik prees haar en gaf haar een hug.....DOE JE BEST.....
Myrthe Cohen
*Verhaal gebaseerd op de waarheid
dinsdag 12 juni 2018
Twijfel of je wel echt hulpbehoevend bent??
Bij het JCvSZ testen ze de patiënten of ze wel ECHT hulpbehoevend zijn!!
Het betreft mijn mening dat dit zo niet mag gebeuren en dat er terstond wat aan moet worden gedaan.
Je gelooft je oren en je ogen niet als je patiënten intervieuwd die door lichaamlijke aandoeningen zijn aangewezen op verpleging van het JCvSZ.
Als patiënt ben je overgeleverd aan de zorg. Normaliter wordt je door een arts beoordeeld alvorens je wordt door verwezen naar een verzorgings/verplegings tehuis. Of naar een revalidatie centrum
Bij justitie is het niet anders. Het Scheveningse somatische Centrum worden zulke patiënten ter verzorging aangeboden door PI instellingen of een GGD arts of door een specialist als je een detentie moet ondergaan maar tegelijkertijd tijd dus zorg nodig hebt.
Toch wordt er vaak door het verplegend personeel inclusief de artsen die er werkzaam zijn getwijfeld aan de echtheid van die zorgvraag.
Zo werd bij een bedlegerige vrouw die afhankelijk was van zorg aan bed een test gedaan. Zij moest gebruik maken van de PO stoel en kon zelf niet afpoetsen en moest daarvoor met dr bovenlichaam en dr blote billen naar achteren liggen totdat ze werd schoon gemaakt en weer in bed geholpen kon worden.
Door de twijfel die men (onterecht bleek later) had hebben ze deze vrouw meer dan 15 minuten zo laten hangen en ze voelde zich vreselijk vernederd en had erg veel pijn door het lange staan.
Daarna kwam de verpleger en deed alsnog zijn werk.
Zulke praktijken zijn ontstaan door manipulatie vanuit gedetineerden naar verpleging en artsen maar mogen nimmer worden getest. De vrouw overweegt aangifte te doen bij de politie van mishandeling tegen deze verpleger.
Klinkt middeleeuws? Was dat maar zo!! Tevens is bewezen dat soortgelijke acties vaker worden gehanteerd.
Geef gerust commentaar als je er iets over kwijt wilt.
Het zijn maar zo grepen uit de praktijk waardoor ik vind dat dit centrum zo spoedig mogelijk moet sluiten.
Andere art. Vuilnis van Justitie!!!
Myrthe
*verhaal gebaseerd op waargebeurde ervaringen
Het betreft mijn mening dat dit zo niet mag gebeuren en dat er terstond wat aan moet worden gedaan.
Je gelooft je oren en je ogen niet als je patiënten intervieuwd die door lichaamlijke aandoeningen zijn aangewezen op verpleging van het JCvSZ.
Als patiënt ben je overgeleverd aan de zorg. Normaliter wordt je door een arts beoordeeld alvorens je wordt door verwezen naar een verzorgings/verplegings tehuis. Of naar een revalidatie centrum
Bij justitie is het niet anders. Het Scheveningse somatische Centrum worden zulke patiënten ter verzorging aangeboden door PI instellingen of een GGD arts of door een specialist als je een detentie moet ondergaan maar tegelijkertijd tijd dus zorg nodig hebt.
Toch wordt er vaak door het verplegend personeel inclusief de artsen die er werkzaam zijn getwijfeld aan de echtheid van die zorgvraag.
Zo werd bij een bedlegerige vrouw die afhankelijk was van zorg aan bed een test gedaan. Zij moest gebruik maken van de PO stoel en kon zelf niet afpoetsen en moest daarvoor met dr bovenlichaam en dr blote billen naar achteren liggen totdat ze werd schoon gemaakt en weer in bed geholpen kon worden.
Door de twijfel die men (onterecht bleek later) had hebben ze deze vrouw meer dan 15 minuten zo laten hangen en ze voelde zich vreselijk vernederd en had erg veel pijn door het lange staan.
Daarna kwam de verpleger en deed alsnog zijn werk.
Zulke praktijken zijn ontstaan door manipulatie vanuit gedetineerden naar verpleging en artsen maar mogen nimmer worden getest. De vrouw overweegt aangifte te doen bij de politie van mishandeling tegen deze verpleger.
Klinkt middeleeuws? Was dat maar zo!! Tevens is bewezen dat soortgelijke acties vaker worden gehanteerd.
Geef gerust commentaar als je er iets over kwijt wilt.
Het zijn maar zo grepen uit de praktijk waardoor ik vind dat dit centrum zo spoedig mogelijk moet sluiten.
Andere art. Vuilnis van Justitie!!!
Myrthe
*verhaal gebaseerd op waargebeurde ervaringen
Met het vuur aan de schenen!!!
Het Vuur aan de SCHENEN!
Daar was ze dan Marjan van 40jaar, Ik mocht haar echte naam niet gebruiken toen ik haar interviewde en vroeg waarom ze zo in de gevangenis was beland.
Het was begin mei 2004 toen ik haar mocht vragen wat er precies gebeurd was. Ze was aangehouden en moest nog wachten om voor de rechter te verschijnen en daar was ze behoorlijk zenuwachtig voor.
Haar verhaal was als volgt;
Zij en haar man hebben 3 kinderen waarvan 2 jongens een van 5 en een van 7 en een wat oudere dochter van 14. Het huwelijk kende zo zijn ups en downs maar nagenoeg en over het algemeen ging het best gezellig. Ze hadden het niet breed maar ook zeker niet arm zei ze met een geforceerde glimlach.
Ze woonde in een woning in Beuningen en dat betrof een 2 onder 1 kap woning. waarvan ze zo leuk spontaan zei "Wij wonen op een hoek".. en het niet duidelijk was of ze het meende of dat ze het zelf ook grappig vond. Op een plat accent vertelde ze verder en haar gezicht veranderde beetje bij beetje begonnen de wenkbrauwen te fronzen. Die van mij ook want ik voelde haar aan en ze zei dat ze op een dag thuis kwam en haar zusje (10 jaar jonger dan zij) in bed lag met haar man en hun vertelde zonder blozen dat ze altijd al van elkaar gehouden hadden en ze samen verder wilde zonder Marjan.
Ondanks dat ze vastgenageld aan de vloer stond en zichzelf in de spiegel zag, die in de slaapkamer aan de kastdeur was geplakt toen ze die kast zelf in elkaar hadden gezet toen die kast werd geleverd via IKEA, trok ze haar zusje aan haar NEP vlechten naar de gang. Haar zusje is slank en geen kinderen gehad dus strak in het vel. En Marjan, ja die ik rond echt een hoepeltje met korte beentjes en een mooi rond koppie er boven. Niet te groot, nee ze moest het doen met een 1,58 tot 1,60 als ze op haar teentjes stond.
Ze gingen uit elkaar en de kinderen bleven bij Marjan. De vechtscheiding nam veel tijd en het ging van kwaad tot erger. Ze woonde nu in een rijtjes woning van de gemeente en had het daar weer met vriendenhulp en de kringloop weer een beetje op orde.
Van de een op de andere dag ontstonden er financiële problemen. Marjan kreeg geen alimentatie meer. De rechter had het wel verordend maar hij betaalde gewoon niet meer. Had zijn huis te koop staan en ook zusje lief had hem verlaten. Er brak een vreselijke tijd aan van armoe en ellende. Van supermarkten naar voedselbanken.
Keer op keer belde ze de gemeente en gaf aan dat het zo niet langer ging. De gemeente noteerde alles maar kon haar niet helpen..het werd zo erg dat ze dreigden met het afsluiten van het water en gas en elektra..De gemeente deed niets. Zolang de ex alimentatie moet betalen moest Marjan daar zijn en als ze dan niets kreeg een incasso bureau inschakelen. Ook dat haalde niets uit en duurde allemaal erg lang. Ze stonden inmiddels in de buurt bekend als "de veerkampjes" de "tokkies" enz enz. enz.. erg zielig ook voor de jongens en haar dochter. De jongens werden op school gepest en kwamen soms huilend thuis.
Daar kwam hij de ECHTE vriend
Tijdens het stappen met een vriendin, om even haar zorgen te vergeten, liep ze tegen een zekere MIKE op echt een vent die de schouder bood om op te huilen en er NIET TE aso uitzag als je de tattoos weghaalde was hij best okay en alles beter dan die ex en of altijd maar alleen.."van seks is het nooit gekomen hij hield me aan het lijntje weet ik nu achteraf nu ik in deze shitzooi zit".
Ze vervolgde met het feit dat ze vrienden werden en dat hij behoorlijk wat invloed op haar had. Toen op een avond de elektriciteit uitviel zei MIKE dan ook tegen de jongens "NOU lekker kaarsjes aan en even gezellig" en dan was er toch gezelligheid. Maar naar weer een bezoek aan de gemeente en de politie met een noodkreet "Help me a.u.b.. Help me dan toch!!"
"Help me a.u.b.. Help me dan toch!!"
Helaas mevrouw, je bent bij ons niet aan het goede adres. en zo liep Marjan weer een uur naar huis terug. Een uur ja want ze woonde aan de andere kant van de stad en geen geld voor de bus....dus lopen dan maar...
Helaas mevrouw, je bent bij ons niet aan het goede adres. en zo liep Marjan weer een uur naar huis terug. Een uur ja want ze woonde aan de andere kant van de stad en geen geld voor de bus....dus lopen dan maar...
Eenmaal thuis gekomen was de gasboer geweest om ook die af te sluiten en moesten de beide jongens bij de buutvrouw douchen. Er knapte iets in me verteld ze, ditmaal met tranen in haar ogen, wanhopig zocht ik naar oplossingen, maar er waren er geen meer. Toen kwam MIKE met een idee. We steken de schuur in de fik dat is het houten schuurtje in de tuin, daar krijg jij dan verzekeringsgeld van terug en dan kun je even vooruit. Nou,,,,,,,,,,,,
Daar gingen we dan.…..
We kwamen bij een tuincentrum voor 2 grote jerrycans te halen en een kleinere. Die beelden bleken later op de camera te zijn opgenomen.. die werden door Mike betaald. De benzine ook. En toen was het zover. de 2 grote Jerrycans leeg geschud in de schuur. De andere vast gehouden in de hand want die moest het spoor vormen naar die andere 2 grote jerrycans. zij bedacht het andersom. Stak de grote Cans aan en liep met de 5liter volle jerrycan de schuur uit. Toen ze besefte dat ze die ook moest weggooien de schuur in en terwijl ze gooit, met de deksel eraf natuurlijk, morst ze op haar schenen en sloeg de vlam dus ook op haar schenen……
Van de EHBO naar het POLITIEBUREAU..
Nu hadden ze wel tijd om te luisteren, De kinderen werden opgevangen door de kinderbescherming en zij zat nu hier in afwachting van haar proces. Met een poepvlekje in haar pyjama broek en een koffievlek ter hoogte van haar borsten in het te kleine shirt van de gevangenis in Nieuwersluis zag ik toch ondanks alles hoop. Ze werd gehoord. ze had het niet moeten doen maar wist zich geen raad meer en was wanhopig…
De Rechter Liet me UITSPREKEN....en 14 dagen later SPRAK DE RECHTER ZICH UIT.
Ze kreeg 8 maanden gevangenis en begeleiding voor haar en haar gezin. IETS wat ze in het begin graag had willen hebben.... Mijn inziens is er in Nederland iets stevigs mis.. als het om dit soort zaken gaat. Marjan straalt, heeft in de gevangenis veel vriendinnen inmiddels en veel begrip en voelt zich sterk om met de kids de toekomst in te gaan. En MIKE???? die heeft alle betrokkenheid ontkent en heeft alle camera's keurig gemeden…. zou hij eerder de muren aan de andere kant van de deur hebben gezien??
* Marjan is niet haar echte naam maar op haar verzoek gefingeerd.
# Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Eerdere artikelen van Myrthe;
De Vuilnis van JUSTITIE
Sexuele Relaties op de Werkvloer Van De Bajes?
Bewakers Vrijwillig 8 uur per dag achter de gesloten deur!!!
PI Medewerkers zitten vrijwillig 8 uur per dag achter gesloten deuren!!
PI Medewerkers zitten vrijwillig 8 uur per dag achter gesloten deuren!!
Ontevreden Personeel Over de Boodschappen Delen!!!
Gevangen en boodschappen.
Een prestatie op zich. En een moeilijke dag van de week voor gedetineerde en de PI Medewerkers.
Donderdagmiddag weet iedereen begint de stress toe te nemen. Heb ik mijn boodschappen gekregen. Mijn rookwaar? Mijn eten? Mijn telefoon kaarten? En nog veel meer en vaak, heel vaak, werd er gezegd dat de winkel een foutje had gemaakt en dat het even uitgezocht moest worden.
Sommige PI medewerkers nemen die donderdag een andere dienst of nemen vrij of melden zich ziek.
Want hoe ga je verklaren aan een rokende gedetineerde dat hij/zij haar rookwaar niet krijgt. Of een beller zijn/haar telefoonkaarten niet krijgt?
Het lijkt er soms gewoon op dat ze het expres doen. Gedetineerden pesten. Waarom boodschappen aan mensen die achter de deur zitten? Het lijkt wel een HOTEL? Of waar betalen ze die boodschappen van?
Uiteraard zijn er weer genoeg vooroordelen over maar ik zal proberen een beeld te schetsen waarom het zo belangrijk is.
Men krijgt als gedetineerde eten van een extern bedrijf die dat eten niet kunnen slijten bij andere winkels zoals de Emte en de Coop. Het zijn voor verwarmde bakken met eten en zodra ze binnen zijn en worden gedeeld om 12 uur, zijn de bakken lauw en dat maakt de smaak nog erger.
Het zijn maaltijden die massaal worden afgeslagen omdat ze absoluut vaak (bijna altijd) niet te eten zijn. De maaltijden kosten per stuk z'n 2,50 euro en meer dan 80% gooit die maaltijden weg en of nemen ze niet eens aan. Sommige PI Medewerkers hebben plaatsvervangende schaamte bij het delen van die maaltijden. Ze smaken allemaal gelijk, zijn flauw en stinken zodra het plastic eraf gaat naar stront.
Maar ook gedetineerden moeten eten, en daarom maken ze gebruik van de winkel om zelf enkele etenswaren te bestellen. Uiteraard moet men daar ook rookwaar en telefoonkaarten kopen.
Maar alles aan die winkel gaat fout. Er zijn 100+ klachten uit gegaan maar er veranderd niks. Er wordt wel altijd geld afgeschreven van je rekening maar de levering blijft dan uit of is niet compleet.
Dan heb je de hele week uitgekeken naar je boodschappen, hebt je rookwaar op en of je bel tegoed en ja hoor, de boodschappen blijven weer uit…
Dan moet het worden uitgezocht en dan komt het VOLGENDE WEEK wel weer goed. Nou dan gaat het natuurlijk mis als je al de hele week, vanwege het slechte eten, wacht op die boodschappen, en weet dat je dan pas weer een week later kunt bestellen.
Dan is het niet raar dat de gedetineerden gaan piepen en klagen. Want niemand in de gevangenis kan zonder rookwaar en of een aansteker…. En dan moeten die PI Medewerkers ermee dealen en de klappen opvangen. Zelf soms de ECHTE klappen opvangen als een gedetineerde uit zijn vel springt.
Dat is 1 van de reden waarom menig personeel de snor drukken op die dagen.
Er zijn veel zieken en veel overspannen PI Medewerkers die niet meer terugkomen ook.
De werkdruk wordt hoger, De tijden worden langer, De collegialiteit is ver te zoeken, Er is teveel verloop in personeel om een goede band op te bouwen in je team. En de afdelingshoofden doen niet te veel en ook "hun handen zijn gebonden" zeggen ze maar hun interesseert het weinig tot niets in mijn mening! Eigen haggie EERST!!
Zie de voorgaande artikelen over de misstanden binnen de huizen van Justitie;
Vorige artikelen
Groet, Myrthe
# Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Ontevreden Personeel Over de Boodschappen Delen!!!
Gevangen en boodschappen.
Een prestatie op zich. En een moeilijke dag van de week voor gedetineerde en de PI Medewerkers.
Donderdagmiddag weet iedereen begint de stress toe te nemen. Heb ik mijn boodschappen gekregen. Mijn rookwaar? Mijn eten? Mijn telefoon kaarten? En nog veel meer en vaak, heel vaak, werd er gezegd dat de winkel een foutje had gemaakt en dat het even uitgezocht moest worden.
Sommige PI medewerkers nemen die donderdag een andere dienst of nemen vrij of melden zich ziek.
Want hoe ga je verklaren aan een rokende gedetineerde dat hij/zij haar rookwaar niet krijgt. Of een beller zijn/haar telefoonkaarten niet krijgt?
Het lijkt er soms gewoon op dat ze het expres doen. Gedetineerden pesten. Waarom boodschappen aan mensen die achter de deur zitten? Het lijkt wel een HOTEL? Of waar betalen ze die boodschappen van?
Uiteraard zijn er weer genoeg vooroordelen over maar ik zal proberen een beeld te schetsen waarom het zo belangrijk is.
Men krijgt als gedetineerde eten van een extern bedrijf die dat eten niet kunnen slijten bij andere winkels zoals de Emte en de Coop. Het zijn voor verwarmde bakken met eten en zodra ze binnen zijn en worden gedeeld om 12 uur, zijn de bakken lauw en dat maakt de smaak nog erger.
Het zijn maaltijden die massaal worden afgeslagen omdat ze absoluut vaak (bijna altijd) niet te eten zijn. De maaltijden kosten per stuk z'n 2,50 euro en meer dan 80% gooit die maaltijden weg en of nemen ze niet eens aan. Sommige PI Medewerkers hebben plaatsvervangende schaamte bij het delen van die maaltijden. Ze smaken allemaal gelijk, zijn flauw en stinken zodra het plastic eraf gaat naar stront.
Maar ook gedetineerden moeten eten, en daarom maken ze gebruik van de winkel om zelf enkele etenswaren te bestellen. Uiteraard moet men daar ook rookwaar en telefoonkaarten kopen.
Maar alles aan die winkel gaat fout. Er zijn 100+ klachten uit gegaan maar er veranderd niks. Er wordt wel altijd geld afgeschreven van je rekening maar de levering blijft dan uit of is niet compleet.
Dan heb je de hele week uitgekeken naar je boodschappen, hebt je rookwaar op en of je bel tegoed en ja hoor, de boodschappen blijven weer uit…
Dan moet het worden uitgezocht en dan komt het VOLGENDE WEEK wel weer goed. Nou dan gaat het natuurlijk mis als je al de hele week, vanwege het slechte eten, wacht op die boodschappen, en weet dat je dan pas weer een week later kunt bestellen.
Dan is het niet raar dat de gedetineerden gaan piepen en klagen. Want niemand in de gevangenis kan zonder rookwaar en of een aansteker…. En dan moeten die PI Medewerkers ermee dealen en de klappen opvangen. Zelf soms de ECHTE klappen opvangen als een gedetineerde uit zijn vel springt.
Dat is 1 van de reden waarom menig personeel de snor drukken op die dagen.
Er zijn veel zieken en veel overspannen PI Medewerkers die niet meer terugkomen ook.
De werkdruk wordt hoger, De tijden worden langer, De collegialiteit is ver te zoeken, Er is teveel verloop in personeel om een goede band op te bouwen in je team. En de afdelingshoofden doen niet te veel en ook "hun handen zijn gebonden" zeggen ze maar hun interesseert het weinig tot niets in mijn mening! Eigen haggie EERST!!
Zie de voorgaande artikelen over de misstanden binnen de huizen van Justitie;
Vorige artikelen
Groet, Myrthe
# Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
vrijdag 8 juni 2018
Verhoudingen volgens mij op de werkvloer bij het JCvSZ SCHEVENINGEN
Soap serie of Soep serie? Mijn mening.
2017 ik interviewde Jessica die vertelde;Als gedetineerde ben je in het Justiteel Centrum voor Somatische Zorg overgeleverd aan 2 partijen.
1) de verpleging en artsen (basis artsen)
2) de PI Medewerkers en BEWA (bewakers)
Als je er een korte tijd verblijft, zoals de meeste heb je geen idee wat zich achter de schermen afspeelt en dan heb je vraagtekens bij dingen die je niet plaatsen kunt….. zoals "waarom doet die PiWi zo bot tegen me heb ik wat verkeerd gedaan?" of "waarom is die verpleegster zo bot tegen me, heeft ze haar dag niet?" en als je dan al het lef hebt om te vragen waarom ze zo doen, dan is het antwoord een onbevredigend NIKS.
Maar als je er langer blijft kun je op den duur de vragen helaas wel beantwoorden en die vind ik te belangrijk om ook die situatie bekend te maken. Het zit namelijk zo.
Er zijn, en dat is alleen wat IKZELF weet en bevestigd heb gekregen, 6 stelletjes. Ja dat begreep ik ook niet, maar er zijn dus 6 PI Medewerkers die een verhouding hebben meten artsen JCvSZ en er wat van zegt, of een PI Medewerker ergens op aanspreekt, dan is de partner uiteraard niet te genieten indien die je weer verzorgen moet. Of de PI Medewerker laat merken dat hij/zij er niet van gediend is dat je de partner aangesproken hebt en wordt je er dus op afgerekend.
Sommige stellen zijn inmiddels getrouwd en allemaal werken ze er al jaren en is er in de relaties wel eens een wissel geweest. Kortom moeilijk om alles bij te houden en moeilijk om je uit te spreken zonder dat er directe gevolgen voor je aanhangen. Daarnaast zijn ze natuurlijk, wanneer ze samenwerken, geflirt en zijn ze meer met elkaar bezig dan met de gedetineerde die ziek is en afhankelijk. In mijn optiek is dat belangenverstrengeling. Maar goed ik ben maar een deel van het vuilnis van justitie dus ik heb geen stem. En het is bij de kaders en de directie bekend maar het wordt al jaren gedoogd/goed gevonden.
Dan hebben we nog verplegers die ik ervan verdenk dat ze zwaar onder de drugs/pillen zitten en/of drank. Je rook het café wanneer die binnenkwam jou medicatie geven. Het zou me niks verbazen als diegene ook pillen inneemt die patienten afslaan, zoals de oxycodone of morfine. Het zijn aannames en ik beschuldig niemand maar het zou niet verkeerd zijn als justitie eens ingreep en de bezem er eens flink doorheen zou halen.
Er zijn ook professionele verpleegsters en PI Medewerkers die zich heel goed kunnen handhaven en zich niet laten beinvloeden door de VASTE SOAP STERREN. Maar voor hoelang houden ze het vol, want als nieuweling is het heel moeilijk om je eigen gemotiveerde koers te blijven bepalen.
Waarom blijven die verplegers dan werken als ze er geen zin in hebben? GELD VAN DE OVERHEID, AMBTENAARS REGELINGEN, EERDER MET PENSIOEN, GEVARENGELD, ze verdienen zoveel meer dan de hardwerkende verplegers van bv een BRONOVO ziekenhuis.
Dan in het kort even over de artsen. Het zijn er een aantal op een rij waarvan ik verwijs naar de eerdere geschreven artikelen en lopende tuchtzaken. TUCHTZAAK TEGEN 3 ARTSEN VAN HET JCVSZ
Echter was me het meeste stoort is dat de chef de Clinique (hoofd van alle artsen) zich huisarts noemt terwijl na onderzoek blijkt dat hij dat helemaal niet is en er geen expertise in huis is omdat de zo genaamde huisarts helemaal zijn verplichte punten niet haalt. Kortom niet eens up to date is.
Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee er is in ieder geval 1 arts die in opleiding is voor neurochirurgie en die tijdelijk bij het Jcvsz betrokken is. Zij is steengoed en oprecht en ik hoop van harte dat ze zichzelf blijft en staande kan blijven tegen de VASTE SOAP STERREN die uiteindelijk de koers bepalen.
De cultuur van DE HANDEN BOVEN ELKAARS HOOFD EN DE DOOFPOT IN is daar een groot gevaar als het al niet gebeurd, ook dat vergt een gedegen onderzoek.
Tja ik snap dat men mijn gemopper misschien niet leuk vindt maar als niemand ooit eens iets van zegt veranderd er niets, en zolang het niet veranderd zal ik doorgaan.
Mijn missie is dat een ieder krijgt waar die recht op heeft…..OOK ZIEKE PATIENTEN DIE VANUIT JUSTITIE WORDEN GEPLAATST IN HET JCVSZ IN SCHEVENINGEN.
wordt wederom vervolgd…….
Myrthe
*verhaal gebaseerd op waargebeurde ervaringen
woensdag 6 juni 2018
De Vuilnisbak van Justitie
Zo maar een gedachte die je te binnen schiet als je bij een zitting bent bij het Regionaal Medisch Tuchtcollege in DEN HAAG.
Mijn mening;
Wat een zooitje is het daar met de medische zorg voor mensen die in de gevangenissen zitten. Natuurlijk denken veel mensen "tja dan moet je maar zorgen dat je er niet terecht komt". Dat heb ik zelf ook wel eens gedacht. Maar het blijkt veel genuanceerder dan dat. Wat gebeurd er met je als je in die situatie komt dat politie je moet aanhouden op bevel van een onzichtbare OvJ. (officier van Justitie) Hoe dan verder?
Lees in de Blog wat mij persoonlijk overkwam en hoe ik als ervaringsdeskundige absoluut een EERLIJKE kijk kan geven van wat er gebeurd AAN DE ANDERE KANT VAN DE DEUR.
Het werden verschillende (ex) gedetineerden teveel en ze besloten de Media erbij te betrekken. Dit kon echter niet terwijl ze nog binnen de muren zaten want, zo bleek, dan waren de consequenties ZEER onaangenaam. Toch lukte ze het om bij de NIEUWE REVU een luisterend oor te vinden. Ze publiceerde;
DE NIEUWE REVU schrijft..
Het AD luidde de klok in maart 2018.
Kijk naar de recente stukken in de media
Daarna kwam het vervolg artikel in het AD naar aanleiding van de zitting bij het Regionale Medisch Tuchtcollege te DEN HAAG (bijna 3uur durende zitting) Hier stonden 3 Artsen terecht en 1 Hoofd verpleegkundige en 1 verpleegkundige.
Wat er bij het tuchtcollege uit kwam.
Wordt vervolgd…
Zie hier de volgende artikelen;
De verhoudingen in het JCvSZ
Gevangenbewaarders vrijwillig achter de deur!!
Myrthe.
*verhaal gebaseerd op waargebeurde ervaringen
Wordt vervolgd…
Zie hier de volgende artikelen;
De verhoudingen in het JCvSZ
Gevangenbewaarders vrijwillig achter de deur!!
Abonneren op:
Posts (Atom)