Alice was een Amsterdamse vrouw van middelbare leeftijd. Niet fors gebouwd. Ze had kort krullend grijzig haar en gedroeg zich nogal stoer. Uiteraard vroeg ik haar naar de daad die haar binnen de muren van justitie gebracht had.
Ze had een maatregel opgelegd gekregen, wat betreft de ISD MAATREGEL. Ik had er ook nog nooit van gehoord en heb het even opgezocht in het wetboek en dit kwam eruit (Inrichting voor Stelselmatige Daders (ISD)
Zoals je het zelf al noemde in de volksmond heet het ook wel de DRAAIDEURCRIMINEEL. Dat zijn mensen die telkens opnieuw kleine vergrijpen plegen om in hun vaak verslaving enz. enz. te kunnen voldoen.
Alice had z'n maatregel en daarvoor krijg je 2 jaar intern door de rechter opgelegd om je te straffen maar ook om je klaar te stomen en af te kikken zodat je opnieuw kunt resocialiseren en niet weer in dezelfde fout beland.
Alice vertelde een beetje over haar verleden en zoals de meeste verhalen was ook deze zee verdrietig. Ze was alles kwijt geraakt en ook haar gezin. Uiteindelijk ook haar huis en dat alles maakte haar onverschillig en zo kwam ze verkeerde vrienden tegen die haar steunde met drugs en alcohol. Prima combinatie en snel verslaafd..
Ze kikte met moeite af en had het zwaar en moest helemaal resetten zoals ze dat zelf omschreef. Toch lukte het haar om clean te worden met behulp van de medische afdeling. Tja die gave gewoon geen pillen af dus ging het vanzelf zou je zeggen. Maar ze heeft wat geleden.
Want van veel naar ZERO is niet menselijk en inmiddels hebben alle PI's in NL daar andere normalere methodes voor gevonden zoals METHADON zodat ze langzaam tot hetzelfde resultaat komen. Menselijker zeg maar. Maar ja dat was NA de tijd die Alice heeft doorgemaakt.
Zoals meerdere mensen in de gevangenissen was ook Alice aan een biografie begonnen over haar leven maar ze bleef steken op het feit dat ze het niet meer zag zitten en is toen gestopt met schrijven. Ze wilde zich niet opnieuw herinneren aan die rot periode van drugs en alcohol en onverschilligheid en kleine dingen stelen bij bv HEMA KRUIDVAT enz. enz. om zo te verkopen en weer drugs te kopen of als ze die winkels niet meer in mocht maar zichzelf verkocht om toch maar aan de verslavingsbehoefte te blijven voorzien.
Het meeste dat ze gemist had was LIEFDE. LIEFDE van wie dan ook. ZE HAD HET VAN NIEMAND gekregen en de tranen rolde dan ook over haar wangen. Ik had echt met haar te doen.
Ik zag haar rechterarm in een mitella en vroeg ernaar;
Ik ben blijven haken achter het hek. Dat vergde meer uitleg. Ze had inmiddels zoals de hele afdeling op QB een oogje op de piwi MARJA L een lieverd die echt aandacht aan de meiden gaf en altijd een woordje klaar had staan. maar ook streng genoeg dat je er ontzag voor had. Knap van uiterlijk en erg stoer.
Blond met knallende blauwe ogen en zeer sociaal. Moedertje van 2 kinderen, en lesbisch geworden en dus gescheiden van haar man de vader van haar kinderen waar ze een steengoede band mee had.
Alice was verliefd op haar en ondanks dat ze wist dat ze geen kans maakte, sloofde ze zich wel uit. Zo maakte ze een glijbaan op de besneeuwde luchtplaats om stoer te laten zien dat ze kon glijden. Marja probeerde het ook es. Iedereen vond het grappig. Sommigen gingen onderuit natuurlijk.
Toen bedacht Alice om tegen het hek te klimmen die de bajes had geplaatst om ons natuurlijk binnen te houden. We moesten altijd bij het hek wegblijven maar Alice wilde er tegen aan gaan hangen. Op het hek zaten van die ijzeren pinnen, zodat je niet plezierig over het hek zou klimmen.
Alice greep en klemde zich vast aan het hek en hing eraan, maar haar ene voet op de grond gleed weg door de sneeuw en met een ruk kwam ze van het hek af.
haar handschoen zat nog aan de pin met haar ringvinger er nog in. Luguber verhaal maar dat was de reden voor de mitella. Toen het gebeurd was hebben ze geprobeerd de vinger nog te redden maar helaas de sigaar-knipper erbij en hup KNIP. Maar door de ruk was ook het fel eraf van de hand en dus had ze er mega pijn aan
Ze werd geholpen door mede gevangenen met wassen en aankleden en eten enz. enz.. Marjan vond het vreselijk zielig. DOM maar zielig..
Ze wil er flink tegen aan, haar kinderen weer zien en stoppen met de verslavingen voor goed..
Ik prees haar en gaf haar een hug.....DOE JE BEST.....
Myrthe Cohen
*Verhaal gebaseerd op de waarheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten